De strijd om symbolen en racisme

Manuel Kneepkens - Noordermaasberichten
Nummer 48 - 10 juli 2015

De strijd om symbolen en racisme

Het symbool van de Zuidelijke of geconfedereerde staten van de VS, de zgn. Confederatievlag, is nog steeds in gebruik. Volgens sommige maakt zij onverbrekelijk deel uit van de zuidelijke ‘red neck’ cultuur. Maar het vertoon van die vlag wordt door de Afro-Amerikanen in die staten niet op prijs gesteld. Die associëren die vlag met het slavernijverleden en racisme.

Sinds de moord op 9 Afro-Amerikanen op 17 juni jl., in Charleston (South Carolina) door de racistisch gemotiveerde Dylan Roof, die zich alvorens zijn euvele daad te begaan uitgebreid had laten fotograferen met de Confederatievlag, is de strijd om dat symbool weer hoog opgelaaid. Wie denk dat zulks typisch iets is voor de VS vergist zich. Ook ons land kent inmiddels een heuse symbolenstrijd. En ook die gaat over al dan niet vermeend racisme. Die strijd beleeft al sinds twee jaar steevast haar hoogtepunt in de tweede helft van november. Dit jaar zal het niet anders zijn. Ook Meppel heeft reeds aangegeven dat er in 2016 ‘veelkleurenpieten’ zullen meelopen. Ook Meppel heeft reeds aangegeven dat er in 2016 ‘veelkleurenpieten’ zullen meelopen.

Winterfeest

Het mag wat wonderlijk overkomen om midden in de zomer na te denken over een winterfeest maar daar is toch, wat de komende Sinterklaasviering betreft, alle reden toe. Dit jaar wordt de intocht van de goedheiligman gehouden in Meppel. En de grote vraag is natuurlijk gaat er gemept worden? De vorige intocht, die in Gouda, werd immers door incidenten tussen betogers en politie ontsierd. Terwijl toch de gemeente Gouda door o.a. Kaaspieten en Stroopwafelpieten in de sinterklaasoptocht te laten meelopen de lucht had trachten te klaren. Ook Meppel heeft reeds aangegeven dat er ‘veelkleurenpieten’ zullen meelopen. Dat is mooi, maar is het genoeg? Of moet het ook in Meppel weer gaan wemelen van agenten? De standpunten hebben zich namelijk verhard. Aan de kant van het ‘Anti-pieten front’ wil men inmiddels helemaal geen Piet meer. Niks geen gekleurde geknecht!

Pietenstichting
Aan de andere kant van het spectrum is er de Zwarte Pietenstichting met de mantra ‘Aan het Sinterklaasfeest mag niks veranderen. Het feest maakt intrinsiek deel uit van de Nederlandse identiteit’! Dus: Zwarte Piet is zwart, is altijd zwart geweest en dient altijd zwart te blijven. De gulden middenweg is weer eens ver te zoeken. De extremen worden alsmaar extremer. Ja, dat leidt uiteindelijk onvermijdelijk tot fysiek geweld.
De regering laat het afweten in deze symbolenstrijd. Premier Rutte zei, toen hem daar op een van zijn vrijdagse persconferenties naar gevraagd werd, dat Zwarte Piet nou eenmaal zwart was, daar hielp geen moedertje lief aan en bovendien was het geen landszaak maar typisch iets voor de gemeenten. Zoals blijkbaar zoveel zaken vandaag de dag … ‘De zorg’, bepaald geen geringe taak, is immers al bij de gemeenten gedeponeerd. Inmiddels is de wet Leefomgeving door de Tweede Kamer met grote meerderheid aangenomen. Binnenkort is dus ook ‘het milieu’ voornamelijk een gemeentezaak.

Gemeenten
Dus inzake de Zwarte Pietenproblematiek zal de oplossing van (de Vereniging van) Nederlandse Gemeenten (de VNG) moeten komen. Het is niet anders. Het punt waarop nog enige winst valt te behalen is educatie. De VNG moet opdracht geven aan een commissie van beproefde historici om eens een gedegen boek te schrijven over het Sint Nicolaasfeest. Want zo’n standaardwerk wordt node gemist. Daarin zullen de diverse veranderingen aan de orde moeten komen die het volksfeest in de loop der tijden heeft doorgemaakt. Van ‘gekerstende Wodancultus’ tot ‘Aankomst met de stoomboot’ in ons technische tijdperk, etc. Uiteraard moet het ook gaan over de verhouding van Sint Nicolaas de goedheiligman alias ‘de goede mens’ tot de natuur, waarvan de weergave in de Oekraïne (!) een duiveltje aan een ketting is… en bij ons de pietfiguur. (Zwarte Piet is in feite een zwart gemaakte groene Piet…).

Cadeau
Uit het grote standaardwerk dient dan een handzaam boekje samengesteld, dat vooral leesbaar moet zijn voor iedereen. ‘Het kleine Sint Nicolaas-boek’. Mooi zou zijn als dat boekje, geheel in de geest van Sinterklaas, cadeau zou worden gedaan aan alle inwoners van Nederland! In elk geval aan alle nieuwkomers én ook aan kinderen vanaf twaalf jaar, de leeftijd waarop zij er inmiddels vast en zeker er achter gekomen zijn dat de man met de tabberd en de baard de buurman in vermomming is en het geschminkte type dat hem terzijde staat de buurvrouw.

Manuel Kneepkens

terug «