Jan Hanlo

Manuel Kneepkens - Noordermaasberichten
Nummer 66 - 26 mei 2016

Jan Hanlo

Een niet-ontmoeting

Toen ik gymnasiast was, waren er maar twee
Limburgse dichters, die ook in de rest van Nederland
enige bekendheid hadden: Pierre Kemp in Maastricht
en Jan Hanlo in Valkenburg-Houthem

Mei 1960 werd mijn eindexamen klas op een weekend naar Valkenburg gestuurd
naar kasteel Schaloen voor twee voorlichtingsdagen
over studeren aan de Nijmeegse universiteit
We moesten de maaltijden gebruiken op Geerlingshof

Pè Hawinkels en ik, toen redacteuren van het roemruchte schoolblad
Binden & Bouwen van het Bernardinuscollege. Wij beschouwden ons zelf, toèn al,
als dichters, en besloten de stoute schoenen aan te trekken en Jan Hanlo te
bezoeken, waarvan wij wisten dat hij woonde in het portiershuisje van
Geerlingshof. Maar helaas, hij was niet thuis

Maar zo zouden de zen-boeddhisten het uitdrukken ( gesteld al, dat ze hun
zwijgen zouden willen doorbreken…): ook een niet-ontmoeting heeft zin

Jan Hanlo

Het is een te nuchter, te Hollands dier, de koe

het graast bij voorkeur
de hoofden leeg
van Zuid-Limburgse dichters

alsook hun lila klokkenspel…

     klOote klOote klOote Boe!

uitgezonderd

een mergelstenen zen-boeddhist

bijzondere zonderling

Jan Hanlo!

Valkenburg-Houthem en heen en terug

Kop-
lamp na koplamp lichten ze op
onder de linden

kniel dan onder de volle maan

Daartoe springt het licht op jade
motorvrienden van de zen

O, neurie/neuRIE/ NEUrie
dan
op jullie bronstige motoren

Hoor, die broze albino-
merel
dat is geen lijster

startend stilte…

dat is de leliebleke motorvriend
van Lao Tse

Han

Lo!

Manuel Kneepkens

terug «