6 > Bernardinuscollege

Van 1954 tot 1960 zat ik hier op het Gymnasium. Daar werd ik voor het eerst langdurig met poëzie geconfronteerd. Homerus. Ovidius. Vergilius. Met resultaat. De mythen van de Klassieken spelen een niet onbelangrijke rol in mijn poëzie.

Al die zes jaar lang was ik tevens lid van de Tekenclub van Meneer Fonville, die elke woensdagavond bij elkaar kwam. Tekenen en schilderen is nog steeds een passie. Tegenwoordig exposeer ik jaarlijks in Galerie Duo Duo in Rotterdam.

Mijn twee laatste jaren was ik lid van de redactie van het schoolblad ‘Binden en Bouwen’. Als lid van de redactie werd ik opgevolgd door Thijs Wölltgens, de latere PvdA-politicus. Voor mijn verhaal ‘De dwazen, de zee’ won ik in 1960 de Tien voor Tieners-prijs. Voor het beste verhaal geschreven in een schoolblad. Die prijs waar ik natuurlijk trots op was, bestond uit een boekenbon ter waarde van liefst vijftig gulden (!).

Het Sint Bernardinuscollege was toen nog een volledige jongenschool. Meisjes zaten op het Sint Claracollege, ‘bij de nonnen’... Officieel zag je ‘de andere sekse’ eigenlijk pas op de dansles voor de hoogste klassen van beide colleges.
Die dansles werd zwaar gechaperonneerd door een comité van paters, nonnen èn ouders. Mijn ouders zaten er ook in… Van dansen breng ik dan ook nog steeds niks terecht.

Porta Nigra - Het College aan de Akerstraat

                                                  Zoals de zee, zei je, zou het komen...

Je opent de poort en daarachter droomt
't schoolplein van weleer

Onder bladeren, slordig op een hoop geveegd
achter de (brom)fietsenstalling
laat zich het lijk van Hector vermoeden

En je steekt over, je helm onder je arm
Tussen de kaalte van de platanen
opnieuw dezelfde poort

en je klopt aan. De poort opent...
Dezelfde leegte

Maar onder de bladerhoop slordig bijeengeveegd
ditmaal talloze, tálloze doden
voor Troje... voor Hellas...voor Roma! Voor Nop!

En geen leraar, geen amanuensis, geen conciërge!
Dan aan de overkant weer diezelfde poort...

Maar ditmaal maak je niet meer open
Je hoort te zeer het hart bonken

          Thalassa! Thalassa!

van de god die daar voorover ligt op dat plein...

          Te laat! Scholier! Te laat!

De tocht vanuit de duisternis van Plato's grot
ad astra _ 't Heelal in...

gaat niet langer in de Taal van de Plejaden
maar in de Hades-spraak der High Tech...

En naar de schoolpoort aan de Akerstraat
keert Niemand
terug

terug «