Manuel Kneepkens

Op 12 maart 2017 werd op het Wilhelminaplein te Heerlen door wethouder Barry Braeken, in bijzijn van Manuel Kneepkens, een muur onthuld met daarop een dichtregel van Manuel Kneepkens (Heerlen, 1942). Ter gelegenheid van deze gebeurtenis verscheen het boek 'Een lange neus, gedichten / beelden' en in het Cultuurhuis, Sittarderweg, Heerlen, werd diezelfde dag een tentoonstelling van zijn beeldende werken geopend.
Wethouder van Heerlen Barry Braeken onthult de muur met de gedichtenregel van Manuel Kneepkens...		... waarna Kneepkens het gedicht, waaruit de regel afkomstig is, voordraagt.

Meer informatie over Manuel Kneepkens vindt u > hier
Daar vindt u ook een route aan de hand van diverse gedichten van hem.

De regel, vermeld op de muur, is afkomstig uit het gedicht 'Helena van Heerlen' en is te vinden in het boek 'Een lange neus, gedichten / beelden', verschenen bij Azul Press.

Helena van Heerlen

                                                  Voor Harrie Geelen

Vannacht bevond ik mij plots op het terras
van tennisclub 'Heesberg'
En ook zij was daar, de langbenige blondine
die wij, gymnasiasten, Helena noemden…
Vriendschap en Liefde waren zoals in een droom behoort…

Alleen dronken wij nu Champagne, niet langer Grenadine
Gymnasiasten uit de Jaren '50
bleken plots Onsterfelijken…
Athanatoi met tennisrackets!

En ook het blond haar van Troje's First Lady
was nog even glanzend lang als vroeger
en ook dezelfde lach kleurde haar wangen

Tussen onze Homerusboeken, bruinrood gekaft
schitterden de heuvels van het Krijtland in de verte
als onze toekomst, oneindig jade

Hoe was ’t mogelijk, na zoveel jaren Carboontijdperk
verenigd in een droom op de Olympus
van tennisclub 'Heesberg'
met Menelaos’ echtgenote, Paris' concubine

en roetvingerig Heerlen al zolang verlaten…

O, Heerlen, mijnstad van mijn ruggenmerg

Carboonzwart Troje
aan een mergel-
Gele zee

terug «