De Bestseller

Manuel Kneepkens - Noordermaasberichten
Nummer 356 - 9 september 2025

De Bestseller

De Bestseller Gisteren riep mijn Uitgever mij bij zich. Mijn Uitgever is een zwierig man, een joyeuze Bourgondiër, altijd keurig in driedelig maatkostuum, altijd met een pochet, onberispelijk wit, in zijn borstzakje. Waar vind je vandaag de dag nog zo’n exemplaar à la van Oorschot en Geert Lubberhuizen? Hier bij ons in Rotterdam, zowaar! Daar zetelt hij in een statig pand op het Noordereiland achter een zo mogelijk nog statiger bureau . Het ritueel van ontvangst is al jaren hetzelfde. Een sigarenkistje wordt mij voorgehouden. “Neem er eentje. Het zijn Cohiba’s Esplendidos! Fidel Çastro’s favoriet! Ja , ik ben ooit ook hèèl links geweest. Chez Guevara en zo. Hadden wij diens reproductie niet allemaal aan de muur hangen in onze studententijd? Maar andere tijden, andere zeden. Wat jij? ‘Nee, ik rook niet! ‘ “Wat! Ze kosten 30 euro het stuk. Je weet niet wat je mist. Ik ga er zelf een opsteken. Dus zo meteen zit je toch in de blauwe walm. Kun je net zo goed mee doen. Geloof toch al die kankerverhalen over roken niet! Allemaal Calvinisme! Je mag ook nooit eens genieten in dit land! Churchill rookte iedere dag twaalf sigaren en die is er dik in de negentig mee geworden, maar je moet het zelf weten!” Hij bukte zich naar een la in zijn bureau. ‘Alsjeblieft ,’’ zei hij: “ Hier het eerste exemplaar van ‘Een lange neus tegen het Heelal,, je nieuwe bundel… “Mijn felicitaties! “Dit is het goede nieuws. Nu het slechte.” Het blijft maar crisis. Het gaat verrekte slecht in onze branche. In de boekhandel evenzo. De mensen blijven op hun centen zitten. En dan is er ook nog de Ontlezing. Men leest minder en minder! Jongeren lezen zelfs nauwelijks meer. Zelfs stripalbums – boeken met plaatjes, nota bene! – doen het niet goed. Ze gamen liever de godganse dag

Je weet, ik houd van je poëzie. Maar dit kan echt zo niet langer. Ik lijd er vast weer fors verlies op. Doe me een lol en schrijf me een Bestseller !” “Een Bestseller..?” “Ja , joh, zo iets als die Houellebecq in Frankrijk, met z’n Soumission. Die loopt binnen. Waarom doe je ook niet zoiets? Wordt de Nederlandse Houellebecq! Schrijf een Nederlands equivalent. Er moet in Nederland een president worden gekozen… en…” “ Maar, dat hebben we toch helemaal niet, een presidentiële democratie…?! “ Zeg, wie is hier nou de schrijfartiest.,, l'homme d'imagination? Jij of ik ? … Man, dan verzin je toch wat, dat is je vak… Bijvoorbeeld Willem Alexander gaat met zijn gezin op vakantie naar zijn villa in Griekenland. Daar gaan ze aan boord van zijn dure, nieuwe speedboot. Een geheim agent van de Oekraïne heeft er een bom in aangebracht. Per vergissing, want die man dacht dat het de boot van Poetin was.Die oorlogsmisdadiger, die is daar namelijk aan de kust van de Peloponnesus de buurman van Willem Alexander. Met een veel grotere vakantievilla, dat wel.

En BOEM! geen Oranjes meer!

Heel het land in Nationale Rouw . Maar ja, daar helpt geen moedertje lief aan, nu moèt er wel een President gekozen. Er ontstaan twee kampen. Een dat van de rechtspopulist Geert Wilders. ( “Willen jullie meer of minder Limburgers?” “Meer! Meer!” ) Het ziet er na uit dat hij hoge ogen gaat gooien. Dat nooit! Links, centrum plus gematigd rechts schuiven dan samen de charismatische, gematigde moslim Abou El Bourkani naar voren, de burgemeester van Amsterdam…” “ Bedoel je niet Ahmed Aboutaleb, de burgemeester van Rotterdam…?” “Ben jij nou een schrijver, oen!... Het is allemaal fictie, jongen. F i c t i e! Nou, die El Bourkani, die fictieve figuur, die ontpopt zich als helemaal niet zo gematigd, die voert de sharia light in.’ “ De sharia light?” “ Ja, de ik-figuur in jouw roman, die is docent aan de Hassan II – universiteit ( voorheen Erasmusuniversiteit geheten). De neoliberale economie, het Reagan- & Thatcherisme, mag daar niet langer gedoceerd. Weg met het overspannen marktdenken! In plaats daarvan dienen docenten en studenten zich te buigen over “Ali Baba en de 40 rovers”. Eindelijk de waarheid over onze Westerse economie…

Paulien de Meer Mohr, de Voorzitter van het College van Bestuur tracht nog haar lucratieve baantje, betaling ver boven de norm van El Effendi Balkenendi, te behouden en verschijnt in burka op haar werk. Het helpt haar niet. Ze wordt afgevoerd. Want vrouwen horen aan het Aanrecht, never nooit niet aan een Universiteit, wat zullen we nou hebben…!

Kortom, het komt er op neer, dat je het scenario van die roman van meneer Houellebecq voor driekwart aanhoudt, maar met een flinke Sauce Hollandaise erover heen. Ik wil geen proces wegens plagiaat!” “Ja, maar….” “Niks te ja maarrren… over drie maanden ben je terug met het manuscript! De eerste druk wordt 600.000 exemplaren.. Je wordt een vermogend man. De rest is voor mij, Zie het maar als compensatie voor al dat verlies, dat ik al die jaren heb geleden op die onverkoopbare dichtbundels van je. Dan schaf ik mij een mooi optrekje aan de Middellandse Zee aan, dat heb ik altijd al gewild. Wat denk je, zou Willem Alexander niet zijn villa aan mij willen overdoen? Hij wil daar vast weg uit angst voor die bom van jou! Koop ik er zijn speedbootje gelijk bij!”

Manuel Kneepkens

terug «